Rozmowa z laureatką XI Powiatowego Konkursu Literackiego „Twój talent – szansą na lepszy świat” – Oliwią Gaweł
Na początku czerwca br. zwycięska grupa uczniów szkół podstawowych, gimnazjów i szkół średnich, którzy brali udział w pisarskich zmaganiach w XI Powiatowym Konkursie Literackim, wzięła udział w uroczystości wręczenia nagród i wyróżnień. Imprezę tę zaszczycili swoją obecnością: poseł na Sejm RP pan Andrzej Gawron, wójt gminy Boronów pan Rufin Majchrzyk, pani dr Edyta Skoczylas – Krotla z Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie.
W konkursie wzięło udział 59. uczniów w trzech kategoriach. Oliwia Gaweł, uczennica klasy II B z Gimnazjum im. Świętej Jadwigi Śląskiej w Lubecku, zdobyła drugie miejsce w swojej kategorii.
Młodzi pisarze w swoich pracach poruszyli trudny problem uzależnienia. Owocem ich wysiłków były teksty bardzo zróżnicowane ze względu na formę i tematykę. Pisano wiersze, bajki, wywiady, opowiadania, które mówiły o ludzkim cierpieniu spowodowanym: alkoholem, dopalaczami, narkotykami, uzależnieniem od komputera.
A jak było w przypadku Oliwii?
K.M. : Dlaczego wzięłaś udział w konkursie? Co zainspirowało Cię, by podjąć właśnie taki temat ?
Oliwia: Nie lubię brać udziału w konkursach, ale ten bardzo mi się spodobał i postanowiłam od razu wziąć w nim udział. Lubię pisać, więc postanowiłam spróbować. Wybrałam problem nadużywania alkoholu, bo to uzależnienie wielu ludzi i może bardzo skomplikować życie.
K.M.: Czy spodziewałaś się, że Twoja praca zostanie zauważona?
Oliwia: Byłam bardzo zaskoczona, gdy dowiedziałam się, że zdobyłam drugą nagrodę w kategorii gimnazjum.
K.M.: Co ta nagroda znaczy dla Ciebie?
Oliwia: Cieszę się, że ktoś docenił moją pracę. Jest to wyłącznie moje hobby. Czy będę rozwijać się w tym kierunku? Jeszcze nie wiem.
K.M. : Dziękuję za rozmowę i życzę dalszych sukcesów pisarskich.
Oliwia : Ja również dziękuję.
Oto fragment wyróżnionej pracy.
„Wyrzucił. Zostawił. Wykreślił mnie ze swojego życia jak niepotrzebne słowo. Oczywiście, bardzo dobrze zdaję sobie sprawę, że to moja wina. Każdy nierozwiązany problem, każda nieominięta przeszkoda to tylko wyłącznie moja wina. Życie stawiało przede mną wiele murów, których nie miałam siły burzyć…”.
Rozmowę prowadziła K. Matusek
